Κλιματική κρίση, κρίση δημοκρατίας.

 

Χάρης Δούκας, Αν. Καθηγητής ΕΜΠ

Αναδημοσίευση από  TO BHMA, 19/12/2021

Ας ξεκινήσουμε με μερικά βασικά δεδομένα. Το 85% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει ήδη επηρεαστεί από τις κλιματικές αλλαγές, έχοντας βιώσει καιρικά φαινόμενα που επιδεινώθηκαν από τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στο περιβάλλον. Η κλιματική αλλαγή έχει ήδη επηρεάσει πάνω από το 80% της χερσαίας έκτασης του πλανήτη. Ό,τι αποφασίζεται από εδώ και πέρα αφορά στην επιβράδυνση όσων φαινομένων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και όχι στην επαναφορά μας στην προηγούμενη κατάσταση. Έχουμε ήδη πληγώσει τον πλανήτη ανεπανόρθωτα.

Γιώργος Σωτηρέλης: Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα απέναντι στα κρίσιμα προβλήματα της σύγχρονης δημοκρατίας

 

Ο Γιώργος Χ. Σωτηρέλης είναι Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών- Το κείμενο αυτό είναι επεξεργασμένη μορφή εισήγησης στην διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα «Η Δημοκρατία σε δύσκολους καιρούς», που διοργάνωσαν οι Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία στις 22 Σεπτεμβρίου

Αν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα επιθυμούν πράγματι να υπερασπισθούν τις δημοκρατικές κατακτήσεις τους πρέπει πρώτα και πάνω από όλα να δουν αναστοχαστικά την πορεία τους, να αναβαπτισθούν στις παραδοσιακές αξίες τους και να επιχειρήσουν νέες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες, υπό μία διαφορετική πλέον οπτική γωνία.

Είναι φανερό ότι τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται έντονος προβληματισμός, στον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ως προς την στάση του απέναντι στα κρίσιμα προβλήματα που ταλανίζουν την σύγχρονη Δημοκρατία. Πριν ξεκινήσω όμως την πραγμάτευση του θέματος, σπεύδω να κάνω μια εισαγωγική παρατήρηση, που την θεωρώ εξαιρετικά σημαντική:

Πολλές φορές στον πολιτικό διάλογο χρησιμοποιείται, ενίοτε από άγνοια αλλά συνήθως με σκοπιμότητα, ο όρος «αστική δημοκρατία». Η επιτηδευμένη χρησιμοποίηση γίνεται μάλιστα από δύο πλευρές:

Πρώτον, από τα δεξιά κόμματα, που θέλουν να δείξουν ότι η σύγχρονη δημοκρατία είναι η δημοκρατία που εγκαθίδρυσαν οι αστοί, τους οποίους τα κόμματα αυτά προνομιακά εκπροσωπούν

Δεύτερον, από τα κομμουνιστικά κόμματα -αλλά και από κάποιες κομμουνιστογενείς πολιτικές δυνάμεις- που προσπαθούν να δείξουν ότι αυτή που έχουμε είναι η δημοκρατία των αστών και όχι η αυθεντική, των προλεταρίων. Λες και υπήρξε -ή είναι δυνατόν να υπάρξει- τέτοια δημοκρατία 

Διαδικασίες διαβούλευσης και συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών

 

Αναδημοσίευση από: ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ Bee Green

ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, Απρίλιος 2021, σ.41 επ.

 

Η ανοιχτή διαβούλευση, η διαδικασία κατάθεσης και αντιπαραβολής απόψεων συμβάλλει στην ανάπτυξη της διαφάνειας, συνεισφέροντας σε έναν ουσιαστικό συμμετοχικό σχεδιασμό πολιτικών. Η πλουραλιστική έκφραση και η δυναμική μεταξύ των διαφόρων ομάδων συμφερόντων και του κράτους, ενώ οφείλουν να αποτελούν βάση στο σύγχρονο πλαίσιο διοίκησης και συντονισμού, αποτελούν ταυτόχρονα στοιχείο αναβάθμισης της σχέσης μεταξύ κράτους και πολίτη συναρτημένο με την εμβάθυνση της δημοκρατίας. 

Ωστόσο, από τη διαδικασία σύνταξης των χωροταξικών πλαισίων και αδειοδότησης των έργων ΑΠΕ, διαπιστώνεται έλλειμμα διαβούλευσης και συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών. Στο επίπεδο του χωροταξικού σχεδιασμού με τον ν. 2742/1999 θεσμοθετείται το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (άρθρο 4, ν. 2742/1999, Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξίας ν.4447/2016 και ν.4759/2020) το οποίο αποτελείται από εκπροσώπους παραγωγικών φορέων,  αυτοδιοίκησης, επιστημονικών φορέων και της κοινωνίας των πολιτών. Όμως ο ρόλος του οργάνου αυτού, σχετίζεται με την συμβολή στο σχεδιασμό σε στρατηγικό επίπεδο και στη διαμόρφωση της γενικής πολιτικής για τη χωροταξία και την προστασία του περιβάλλοντος. Επιπλέον, τα Ειδικά Πλαίσια Χωροταξικού Σχεδιασμού σε αντίθεση με τα Περιφερειακά, λαμβάνουν γνωμοδότηση από το Εθνικό Συμβούλιο πριν την έγκρισή τους. Για τα Περιφερειακά πλαίσια η διαβούλευση εξαντλείται σε περιφερειακό επίπεδο υπό το Περιφερειακό Συμβούλιο ενώ η διαδικασία αυτή δεν περιλαμβάνει ευρεία εκπροσώπηση από τοπικούς φορείς.   Έως σήμερα δεν έχει διαμορφωθεί ένας ικανός μηχανισμός ενεργοποίησης και συμμετοχής φορέων και εκπροσώπων των τοπικών κοινωνιών. Η διαμόρφωση του χωρικού σχεδιασμού για τις ΑΠΕ με πρωταρχικό κριτήριο την αξιοποίηση του αιολικού ή ηλιακού δυναμικού δίχως να συνυπολογίζονται οι σωρευτικές επιπτώσεις σε έναν τόπο και δίχως τοπική συναίνεση, άμεσα ή έμμεσα συσχετίζεται με τις έντονες αντιδράσεις που όλο και πιο συχνά παρατηρούνται. Στην κατεύθυνση αυτή δεν μπορεί να παραγνωρίζεται ότι οι τοπικές κοινωνίες έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις το ρόλο «απλού θεατή», όταν  έρχονται αντιμέτωπες με την εξέλιξη μεγάλων έργων ΑΠΕ, που διεκδικούν τον ίδιο χώρο με τοπικές δραστηριότητες δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα (γη υψηλής παραγωγικότητας, βοσκότοποι, δασικές εκτάσεις κ.ά.), του τουρισμού κ.α.- και που δυνητικά αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά μιας περιοχής, του τοπίου και της βιοποικιλότητάς της.  

Πόσο πράσινο είναι το Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας;

Αναδημοσίευση από: https://anemosananeosis.gr

 

 της Μαργαρίτας Καραβασίλη

Αρχιτέκτων d.p.l.g. Πολεοδόμος – Χωροτάκτης Msc

τ. Ειδική Γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας στο ΥΠΕΚΑ

 

Στον πυρήνα μιας πρωτοφανούς προσπάθειας ανάκαμψης της ΕΕ βρίσκεται ο Μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, ένας Μηχανισμός των 672,5 δισ. € στο πλαίσιο του σχεδίου ανάκαμψης της ΕΕ από τον COVID-19, (Σχέδιο «Next Generation EU»), των 750 δισ. € συνολικά, αποτελεί ιστορικό βήμα προόδου για την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς δίνει συνέχεια και προοπτική στους φιλόδοξους στόχους της «Πράσινης Συμφωνίας» επιχειρώντας να πυροδοτήσει μια εκ βάθρων πράσινη, υγιή και δίκαιη ανάκαμψη για την Ευρώπη.

Χάρη στον Μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, τα κράτη μέλη θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19, ενώ παράλληλα οι οικονομίες τους θα μπορέσουν να προχωρήσουν στην πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση και να γίνουν πιο βιώσιμες και ανθεκτικές.

Στο πλαίσιο αυτό ζητήθηκε από όλες τις χώρες της ΕΕ να καταρτίσουν την δική τους Εθνική δέσμη προγραμμάτων, μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων, προκειμένου να λάβουν στήριξη και χρηματοδότηση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό, με εστίαση σε έξι βασικούς τομείς πολιτικής:

(α) πράσινη μετάβαση,

(β) ψηφιακό μετασχηματισμό,

(γ) έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη και απασχόληση,

(δ) κοινωνική και εδαφική συνοχή,

(ε) υγεία και ανθεκτικότητα και

(στ) πολιτικές για την επόμενη γενιά, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης και των δεξιοτήτων

Τελικά τι σχέδιο έχουμε για την Ανάκαμψη

Δρ. Χάρης ΔούκαςΑν. καθηγητής ΕΜΠ

 Η στρατηγική κατεύθυνση του σχεδίου δεν είναι καθαρή. Παρατηρήσεις και προτάσεις.

Παρουσιάστηκε λοιπόν το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με τίτλο «Ελλάδα 2.0». Ένα σχέδιο που φιλοδοξεί να οδηγήσει τη χώρα στη νέα εποχή, συμβάλλοντας στην αλλαγή παραδείγματος, μέσα από τους απαραίτητους οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς.

Αλλά σε ποιο βαθμό επιτυγχάνει το στόχο του;

Είναι σημαντικό πως το Σχέδιο βασίζεται στην ευρωπαϊκή μεθοδολογία με τους τέσσερις βασικούς πυλώνες (Πράσινος, Ψηφιακός, Ανθεκτικός και Δυναμικός μετασχηματισμός του μοντέλου ανάπτυξης) και την έμφαση στην πράσινη και στην ψηφιακή μετάβαση. 

Όμως η στρατηγική κατεύθυνση του σχεδίου δεν είναι καθαρή. 

Και εδώ βρίσκεται η πρώτη βασική παρατήρηση.

Το Σχέδιο δεν έχει οραματικό ορίζοντα.

Κλιματική Κρίση: Τί κρατά ξάγρυπνους τους επιστήμονες;

 

Χάρης  Δούκας

 (αναδημοσίευση από ΒΗΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 4/4/21)

Η κατάσταση της πανδημίας φέρνει στην επιφάνεια όψεις διακινδύνευσης που θα έχει η κλιματική αλλαγή στην ανθρώπινη ζωή. Για αυτό και η δέσμευση στη δράση για το κλίμα πρέπει να γίνει συγχρόνως με την προσπάθεια ανάκαμψης από τον κορωνοϊό. Όμως, οι κλιματικές πολιτικές μέχρι σήμερα αδυνατούν να φέρουν απτά αποτελέσματα, θυμίζοντας περισσότερο μια «Σισύφεια» περιπέτεια.

Ειδικότερα, στο τέλος του 2020, οι παγκόσμιες εκπομπές ήταν αυξημένες κατά 60%, σε σχέση με την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την κλιματική αλλαγή το 1990. Μάλιστα, πέρυσι, ακόμα και με τα ακραία μέτρα εγκλεισμού και παύσης των βασικών τομέων της παγκόσμιας οικονομίας για μήνες, συνεχίστηκε η παραγωγή περισσότερων εκπομπών από όσες αντέχει ο πλανήτης. Και αυτό γιατί η συνολική πτώση το 2020 προσέγγισε το 6% σε σχέση με το 2019, που ήταν χρονιά – ρεκόρ εκπομπών από καταβολής μετρήσεων. Ενώ, για να τηρηθεί η συμφωνία του Παρισιού πρέπει να επιτυγχάνεται ετήσια μείωση της τάξης του 7.5%.

Ενεργειακή Δημοκρατία και "πράσινη ανάπτυξη". Η πρόκληση για την Εύβοια

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Υπάρχει και ο δρόμος της Ενεργειακής Δημοκρατίας. Θεωρητικά όλοι μπορούμε να γίνουμε συμπαραγωγοί ενέργειας. Ο ήλιος, ο αέρας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Το εργαλείο για την συμμετοχική παραγωγή της ενέργειας είναι οι Ενεργειακές Κοινότητες (Ν.4513/2018, ΦΕΚ Α 9/23.1.2018)  στις οποίες μπορούν να μετέχουν όχι μόνο μικροί ή μεσαίοι παραγωγοί, αλλά και Δήμοι και Περιφέρειες, μπορεί επίσης να μετέχουν και οι καταναλωτές.

Η Ενεργειακή Δημοκρατία είναι κατά την γνώμη μας ο σωστός δρόμος για να βαδίσουν οι τοπικές κοινωνίες της Εύβοιας στην εποχή της πράσινης ενέργειας.

ΕΥΒΟΙΑ: Η στρατηγική της ενεργειακής δημοκρατίας απάντηση στους εισβολείς στρατηγικούς μεγαλο-επενδυτές των ΑΠΕ

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Ανακοινώθηκε χθες (18.2.2021)  από την Διϋπουργική Επιτροπή Στρατηγικών Επενδύσεων η  ένταξη μίας μεγάλης επένδυσης του ΕΛΛΑΚΤΩΡ στην Εύβοια, αποτελούμενη από 8 αιολικά πάρκα εκ των οποίων 4 στην προ πολλού κορεσμένη Νότια Εύβοια και 4 στην «πολύφερνη» ακόμη Κεντρική Εύβοια. Το εν λόγω έργο είναι προϋπολογισμού 489 εκατ. ευρώ και προβλέπει τη δημιουργία 182 νέων θέσεων εργασίας (δεν υπολογίζονται αυτές που θα καταργήσει). Η συνολική ισχύς τους θα είναι 470 MW  συνολικής ετήσιας παραγόμενης ενέργειας 1.591 GWh, διπλασιάζοντας την πανελλαδικά εγκατεστημένη ισχύ του  ΕΛΛΑΚΤΩΡ (491 MW σήμερα) και αυξάνοντας ακόμη περισσότερο την εγκατεστημένη ισχύ στην πρωταθλήτρια Εύβοια και στην Στερεά Ελλάδα. Η επένδυση προβλέπει την εγκατάσταση πάνω από 100 ανεμογεννητριών, ισχύος 4,2 MW εκάστη. Η χωροθέτησή τους θα γίνει στους δήμους Διρφύων – Μεσσαπίων, Ερέτριας, Κύμης – Αλιβερίου και Καρύστου. Θυμίζουμε ότι η Στερεά Ελλάδα με 1678 ΜW είναι στην πρώτη θέση των Περιφερειών με δεύτερη πολύ πίσω την Πελοπόννησο (619 MW) σε εγκατεστημένη ισχύ παραγόμενης αιολικής ενέργειας.

Η μία κρίση που κρύβει την άλλη: η εργασία στον καιρό της πανδημίας

Χρήστος Γούλας

PhD, Διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ

Αναδημοσίευση από THE FUTURE OF WORK

 

Η ΓΣΕΕ και το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ ΓΣΕΕ) δημοσιοποίησαν πρόσφατα τα αποτελέσματα της ειδικής θεματικής έρευνας κοινής γνώμης με τίτλο «Δείκτες Κλίματος Αγοράς Εργασίας». Στην έρευνα απάντησαν εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, επιτρέποντας την καταγραφή-μέτρηση και συγκριτική αποτίμηση των δεικτών κλίματος αναφορικά με την εξέλιξη των αμοιβών, την ασφάλεια της θέσης εργασίας τους και την τηλεργασία.

Η έρευνα, πραγματοποιήθηκε σε μεγάλο πανελλαδικό δείγμα από τις 8 έως της 12 Ιανουαρίου και ουσιαστικά συνιστά συνέχεια ανάλογης έρευνας που έγινε τον Οκτώβριο του 2020. Τα δεδομένα επέτρεψαν την καταγραφή των οικονομικών και εργασιακών επιπτώσεων της πανδημίας στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Στην έρευνα αποτυπώνεται η ένταση του γενικευμένου κλίματος οικονομικής και εργασιακής ανασφάλειας αλλά και η διαρκώς αυξανόμενη ανησυχία για τις δυσμενείς αλλαγές που πιθανά θα επιφέρει η περίοδος της πανδημίας στις αμοιβές και τα εργασιακά δικαιώματα.

Πιο αναλυτικά, τα ευρήματα που προκύπτουν είναι:

Η οικονομία της πλατφόρμας — Ώρα για αξιοπρεπή ψηφιακή εργασία

Μαρίλη Μέξη 

Σύμβουλος στον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO) σε θέματα ψηφιακής εργασίας, Διευθύντρια Ερευνών στο Graduate Institute-Geneva και στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, και Ειδική Σύμβουλος της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας

Αναδημοσίευση από THE FUTURE OF WORK

Όσο η οικονομία της πλατφόρμας δεν εδράζεται στους κοινωνικούς κανόνες για αξιοπρεπή εργασία, ο κίνδυνος είναι η πρώτη να μετασχηματίσει την κοινωνία «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή της».

Όταν η οικονομία της πλατφόρμας ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία, οι υποστηρικτές της ισχυρίζονταν ότι θα έφερνε επανάσταση στον κόσμο της εργασίας. Ωστόσο οι αισιόδοξες προσδοκίες αποδείχθηκαν μάλλον υπερβολικά ενθουσιώδεις, καθώς δεν έχουν προκύψει ακόμη θετικά αποτελέσματα. Αντίθετα, οι εταιρείες που βρίσκονται στον πυρήνα της δέχονται σφοδρή κριτική για τα ανεπαρκή μέτρα προστασίας της απασχόλησης (μη αξιοπρεπής εργασία), την αποκόμιση οφελών εις βάρος των συμβατικών επιχειρήσεων (αθέμιτος ανταγωνισμός) και την ανεπαρκή προστασία των καταναλωτών. Απαιτείται ευρύς επαναπροσδιορισμός, καθώς η πλάστιγγα έχει γείρει σε μεγάλο βαθμό υπέρ των πλατφορμών.

«Οι άνθρωποι επιλέγουν αυτήν τη μορφή εργασίας επειδή εκτιμούν περισσότερο την ελευθερία και την αυτονομία», υποστηρίζουν οι επιχειρήσεις των ψηφιακών πλατφορμών, αν και  υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι δεν αποτελούν και την επιτομή της ελευθερίας και της αυτονομίας. Η υπερβολική επιτήρηση μέσω ελέγχων με χρήση αλγορίθμων, σε συνδυασμό με τη μειωμένη διαπραγματευτική ισχύ, υπονομεύουν ουσιαστικά την ελευθερία που διατυμπανίζουν οι εταιρείες και αποζητούν οι εργαζόμενοι.

Απασχόληση και βιώσιμο υπόδειγμα ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς

Γιώργος Αργείτης

Καθηγητής, Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, ΕΚΠΑ

και Επιστημονικός Διευθυντής του ΙΝΕ ΓΣΕΕ 

Αναδημοσίευση από THE FUTURE OF WORK

Οι επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19 είναι σύνθετες και επεκτείνονται σε βασικά πεδία της οικονομίας και της κοινωνίας. Ωστόσο, σημαντικές ανατροπές λαμβάνουν χώρα στην αγορά εργασίας όπου πολλαπλασιάζονται οι εστίες αβεβαιότητας και επισφάλειας για τους εργαζομένους. Η αναστολή της δραστηριότητας κλάδων της οικονομίας έχει οδηγήσει σε δραματική απώλεια ωρών εργασίας. Οι απώλειες αναμένεται να παραμείνουν σε υψηλό επίπεδο και το δ’ τρίμηνο του 2020, και πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι το ίδιο θα συμβεί και το α’ τρίμηνο του 2021.

Η αύξηση της ανεργίας, και κυρίως της μη συμμετοχής των εργαζομένων στην οικονομική δραστηριότητα, είναι ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της τρέχουσας κρίσης στην απασχόληση και απαιτεί την προσοχή της πολιτικής. Οι εξελίξεις αυτές σε συνδυασμό με τις απώλειες εισοδήματος δημιουργούν ισχυρές πιέσεις στο διαθέσιμο εισόδημα και μέσω αυτού στη λειτουργία της οικονομίας. Το β’ τρίμηνο του 2020 ο μέσος μηνιαίος μισθός μειώθηκε κατά περίπου 10% σε σχέση με το ίδιο τρίμηνο του 2019 και το 72,9% των απασχολουμένων είχε αποδοχές λιγότερες των 1.000 ευρώ.

Ο αγώνας διεκδικήσεων των εργαζομένων αλλάζει εποχή

Γιώργος Μουλκιώτης 

Αναδημοσίευση από THE FUTURE OF WORK

Αν κάτι ανέδειξε το 2020, είναι η επιβεβαίωση ότι, σχετικά με τον  καθορισμό των οικονομικών συνθηκών, την εξασφάλιση της αξιοπρέπειας στην εργασία, την  διεκδίκηση της ασφάλειας και την εξάλειψη των διακρίσεων στην εργασία, λαμβάνονται μέτρα που πλήττουν καίρια τους εργαζόμενους και επιβάλλεται ένας ιδιότυπος χαρακτήρας εργασιακών σχέσεων. Με σημαντικό χαρακτηριστικό την κρατική επιδότηση για να μην αναλάβουν μονομερώς οι επιχειρήσεις το οικονομικό κόστος.

Υπενθυμίζεται ότι ιδιαίτερα μετά την οικονομική κρίση του 2008, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έκαναν το μοιραίο λάθος να «επιτεθούν» στα διαπραγματευτικά συστήματα στο όνομα της λιτότητας. Βασίστηκαν σε μια προσέγγιση που θεωρούσε αποκλειστικά τους μισθούς ως παράγοντα κόστους και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ως διαρθρωτικό εμπόδιο στην πτωτική ευελιξία των μισθών.

Η τυραννία της αξιοκρατίας

 

Από πού προκύπτει η πόλωση στη δημόσια ζωή και από που ξεκινάμε για να τη θεραπεύσουμε; Ο πολιτικός φιλόσοφος Μάικλ Σαντέλ προσφέρει μια απρόσμενη απάντηση: αυτοί που έχουν πετύχει πρέπει να κοιτάξουν τον καθρέφτη. Ο Σαντέλ εξερευνεί πώς η «αξιοκρατική αλαζονεία» οδηγεί πολλούς να πιστεύουν πως η επιτυχία τους είναι δικό τους κατόρθωμα και περιφρονούν αυτούς που δεν τα κατάφεραν, προκαλώντας δυσαρέσκεια και εντείνοντας το χάσμα μεταξύ «νικητών» και «χαμένων» στη νέα οικονομία.

 

Κλιματική δικαιοσύνη και ανισότητες

 

Χάρης Δούκας

αναδημοσίευση ΤΑ ΝΕΑ 5/3/2021

«Η ανθρώπινη ευημερία έρχεται με καταστροφικό κόστος για τα οικοσυστήματα»· «Ο κόσμος τίθεται σε ακραίο κίνδυνο από την αποτυχία των οικονομικών να λάβουν υπόψη τους την ταχεία εξάντληση του φυσικού πλούτου». Αυτές είναι μερικές από τις φράσεις της νέας έκθεσης του Πανεπιστημίου του Cambridge (“Dasgupta review”), που ενέκρινε το Υπουργείο Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου (στις 2/2/2021). Η Έκθεση τονίζει την ανάγκη μίας νέας αξιολόγησης της προόδου, αντί της μονοδιάστατης εστίασης στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ).

Δημοκρατία και Πολιτικές για την Πράσινη Ανάκαμψη

                                                                                                                 

                                                                                                                     Χάρης Δούκας:

Αν. Καθηγητής, Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών

και Μηχανικών Υπολογιστών, ΕΜΠ

 

Η αναπτυξιακή κατεύθυνση σε παγκόσμιο επίπεδο είναι βαθιά συνδεδεμένη με τον ενεργειακό μετασχηματισμό και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.

Ειδικότερα στην Ευρώπη, η «πράσινη μετάβαση» είναι ο βασικότερος άξονας των χρηματοδοτήσεων από το Ταμείο Ανάκαμψης, προσεγγίζοντας το 40% του συνόλου των χρημάτων που θα δοθούν.

Μάλιστα, τα κράτη μέλη συμφώνησαν να μετατρέψουν την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων σε Τράπεζα Κλίματος της Ένωσης, για να υποστηρίξουν στο μέγιστο βαθμό αυτή την προσπάθεια της πράσινης ανάκαμψης, με στόχο την ενεργοποίηση 1 τρις ευρώ την επόμενη δεκαετία.

Όμως, η πορεία της μετάβασης σε μία οικονομία μηδενικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου δε μπορεί να λογίζεται απλώς σαν ένας αγώνας ταχύτητας, για την ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών, όπως ανανεώσιμων, υδρογόνου, ηλεκτρικών οχημάτων κ.ά. Πρέπει να αποτελεί ένα διαρκή αγώνα σύνθεσης, μέσα από ανοιχτά συστήματα «συν-διαμόρφωσης».

"Πράσινη Ανάπτυξη" και "Πράσσειν άλογα"

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΓΙΑΝΟΣ,

 Καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο London School of Economics

ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ,

 Καθηγητής Στρατηγικής στο London Business School

* Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα “Καθημερινή”  της 14ης Δεκεμβρίου 2020.

Είναι ευτύχημα για τη χώρα μας ότι, τουλάχιστον επί της αρχής, ο στόχος της «πράσινης» (ή βιώσιμης) ανάπτυξης έχει γίνει αποδεκτός, αποτελώντας πυλώνα τόσο της κυβερνητικής πολιτικής όσο και του ευρωπαϊκού προγράμματος ανάκαμψης, με αποδοχή και από την αντιπολίτευση. Ο στόχος αυτός καλύπτει μεγάλο εύρος δράσεων, από την τελεσφόρα μείωση της χρήσης υδρογονανθράκων και τη στροφή σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), τη βελτίωση των υποδομών και των μεταφορών, την ενεργειακή βελτίωση των υφιστάμενων κτιρίων και τη διαχείριση των αποβλήτων, μέχρι την κυκλική οικονομία, την έρευνα και την καινοτομία στον χώρο της αειφορίας. Μια σημαντική πτυχή, με δεδομένο το (υπό πίεση) φυσικό και πολιτιστικό μας περιβάλλον, τον κομβικό ρόλο του τουρισμού, αλλά και τη στόχευση για εγκατάσταση ψηφιακών νομάδων, συνταξιούχων και άλλων, από το εξωτερικό στη χώρα μας, είναι η προστασία του περιβάλλοντος.