του
Γιάννη Καλογήρου*
Αναδημοσίευση: https://socialdemo.gr/ 17/07/2023
Μια από τις επείγουσες εκκρεμότητες που μας άφησε η 15ετία των
πολλαπλών και ποικιλόμορφων κρίσεων (2008-2023) είναι η ανάγκη για τη
διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού προτύπου για την ελληνική οικονομία. Στόχος
του θα είναι να διευκολύνει την ελληνική
παραγωγή και τις ελληνικές επιχειρήσεις ώστε να σταθούν στον εντεινόμενο διεθνή
ανταγωνισμό και να βελτιώσουν τη θέση τους στον γρήγορα μεταβαλλόμενο διεθνή
καταμερισμό εργασίας σε μια εποχή «πολυκρίσεων».
Εξάλλου, η επιτακτική ανάγκη του μετασχηματισμού του παραγωγικού και
επιχειρηματικού συστήματος είναι μια απάντηση στον μακροχρόνιο κίνδυνο που
ελλοχεύει για τη χώρα μας στο παραγωγικό επίπεδο, το οποίο συνήθως είναι η
αναπαραγωγή του υφιστάμενου παραγωγικού και επιχειρηματικού ιστού στο πλαίσιο
μιας ανάκαμψης παραδοσιακού τύπου, με τη διατήρηση όμως όλων των χρόνιων
ελαττωμάτων της επιχειρηματικής, οικονομικής και κοινωνικής πρακτικής.
Αν και η αναγκαιότητά του νέου παραγωγικού μοντέλου πολυαναφέρεται στο δημόσιο διάλογο εδώ και κοντά δύο δεκαετίες και η αναζήτησή του έχει απασχολήσει ερευνητές, μελετητικούς φορείς, διαμορφωτές της κοινής γνώμης και παραγωγικούς φορείς, δεν υπάρχει μια καθαρή εικόνα για το ποιο πρέπει και μπορεί να είναι το περιεχόμενό του, η στόχευσή του και πιο συγκεκριμένα με ποιες δημόσιες παρεμβάσεις, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και επιχειρηματικές πρακτικές, αλλά και με την κινητοποίηση ποιων κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων, μπορεί να υλοποιηθεί.