Η
πρόταση για την δημιουργία Γεωπάρκου στην Βόρεια Εύβοια και η σχετική απόφαση
του Περιφερειακού Συμβουλίου Στερεάς Ελλάδας να την υιοθετήσει προξένησε
διχογνωμίες και ανησυχίες στο τοπικό πολιτικό προσωπικό και σε φορείς της περιοχής.
Αρκετές από αυτές τις εντάσεις και ενστάσεις είναι εύλογες εάν αναλογιστεί
κανείς το επίπεδο ποιότητας και τις αντιλήψεις που καθοδηγούν την άσκηση
πολιτικής στην περιοχή, στον Νομό και την Περιφέρειά μας. Ημιμάθεια, προσωπικές
στρατηγικές και έλλειψη εμπιστοσύνης στην συμμετοχική δημοκρατία. Δεν εννοούμε
ασφαλώς αυτή την ατυχή ιδέα περί δημοψηφίσματος που ανέφερε πολιτικός παράγοντας!!!.
Η
ιδέα για την δημιουργία Γεωπάρκου με επίκεντρο το Απολιθωμένο Δάσος της Κερασιάς
στο Δήμο Μαντουδίου- Λίμνης – Αγίας Άννας ήταν η αφετηρία μίας εύστοχης
πρότασης που απαιτούσε όμως διαφορετική μεθοδολογική προσέγγιση η οποία πάντως δεν θα μπορούσε να υπάρξει διότι η Εύβοια
στερείται θεσμικού φορέα ικανού να σκεφθεί για την «Όλη Εύβοια» και γιαυτό
πεδία κοινής δράσης παραμένουν ανενεργά. Ο Δήμος εκεί το αγκάλιασε από την
πρώτη στιγμή, παρά τα προβλήματά του. Ήταν προφανής η σημασία.
Εν
συνεχεία κάποιοι σκέφθηκαν και τον γειτονικό Δήμο Ιστιαίας Αιδηψού με έμφαση
ίσως στον γεωθερμικό πλούτο της Αιδηψού. Αντί όμως να τεθεί υπόψη των τοπικών
κοινωνιών και των Δήμων αλλά και φορέων της «όποιας» κοινωνίας των πολιτών
προηγήθηκε η ανάληψη της πρωτοβουλίας από την Περιφέρεια και εν συνεχεία η
άσκηση του συντονιστικού της ρόλου με τον τρόπο, τα μέσα και τις νοοτροπίες που
έχει υιοθετήσει. Εκεί λοιπόν προέκυψαν οι ενοχλήσεις και οι αντιρρήσεις του
Δήμου και άλλων τοπικών φορέων. Ξεκίνησαν
εν συνεχεία και οι γνωστοί «Ευβοείς Πολιτικοί» να παίρνουν θέση ως συνήθως:
χωρίς να έχουν και πολύ ιδέα. Έτσι μία καλή πρόταση κινδυνεύει να πέσει θύμα
του προεκλογικού κλίματος που σιγά σιγά εγκαθίσταται στην περιοχή.
Ας δούμε το θέμα αλλιώς.