Συζητώντας για τη δημιουργική βιομηχανία

https://www.citybranding.gr/

#Γιώργος Σάρλης, Πολιτιστικός διαχειριστής MSc

#Ανδρέας Τσιλίρας, Πολιτιστικός διαχειριστής MSc

Συνιδρυτές Mosaic ΚΟΙΝΣΕΠ

Η πολιτιστική και δημιουργική βιομηχανία δεν μπορεί πια να θεωρείται κάτι καινούριο στην Ελλάδα. Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια από τότε που ο όρος πρωτοαναφέρθηκε σε επίσημο έγγραφο (άρθρο 4 του Ν. 3520/2006 «Κύρωση της Σύμβασης για την προστασία και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων»), το υπουργείο Πολιτισμού έχει από το 2016 την πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη του κλάδου*, ενώ αυτή την περίοδο υλοποιούνται ευρωπαϊκά, διακρατικά και άλλα έργα, καθώς και προγράμματα ΕΣΠΑ που απευθύνονται αποκλειστικά ή κατά μεγάλο μέρος στον συγκεκριμένο τομέα. Τότε γιατί ακόμα δυσκολευόμαστε να συζητήσουμε τον όρο και να μπούμε στην ουσία του;

Έχοντας αναλάβει (για λογαριασμό της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και του Επιμελητηρίου Αχαΐας) μαζί με μια ευρεία ομάδα επιστημόνων, την πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη χαρτογράφησης και διάγνωσης αναγκών του κλάδου των δημιουργικών και πολιτιστικών βιομηχανιών στη Δυτική Ελλάδα, βρεθήκαμε από την αρχή μπροστά στην πρόκληση του πώς θα συνδιαλλαγούμε με μια υπαρκτή μεν κοινότητα, η οποία όμως ακόμα δεν έχει τη γνώση και την αίσθηση ότι ανήκει εκεί.

Ο τυπικός και κοινά αποδεκτός σε Ελλάδα και Ευρώπη ορισμός δεν επιτρέπει παρερμηνείες για το ποιοι εντάσσονται σε αυτή την, ευρεία αλλά συγκεκριμένη και πολύτιμη για την ευρωπαϊκή οικονομία, κατηγορία. Αφορά «όλες τις επιχειρήσεις παραγωγής εμπορεύσιμων αγαθών υψηλού αισθητικού ή συμβολικού χαρακτήρα που η χρήση τους αποσκοπεί στον ερεθισμό των βιωματικών αντιδράσεων του καταναλωτή. Το τελικό αγαθό ή υπηρεσία αποτελεί προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας και υπάγεται στη νομοθεσία περί προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων»*.

Επαναπροσδιορίστε την έξυπνη πόλη

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο Barcelona Metropolis.

Την μετάφραση επιμελήθηκε η Μαρία Βασιλάκη.

   https://www.citybranding.gr/

Η υποδομή της πόλης προσφέρει σημαντικές νέες ευκαιρίες κέρδους και εξουσίας, γεγονός που τις καθιστά ιδιαίτερα επιθυμητές για ιδιωτικές πλατφόρμες όπως το Google, το Uber και το Baidu. Το τελικό αποτέλεσμα της ανάπτυξης των επιχειρηματικών μοντέλων που βασίζονται στην εξαγωγή δεδομένων είναι ένας αστικός χώρος που σχεδιάστηκε από και για τα δεδομένα και τα κέρδη των σημερινών μονοπωλίων πλατφόρμας. Η Βαρκελώνη, με το project DECODE, κάνει εντυπωσιακές προσπάθειες για να επανεξετάσει την έξυπνη πόλη από την πλευρά των πολιτών.

Το 2007 συνέβη ένα σημαντικό γεγονός: για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε σε αστικό χώρο. [1] Οι πόλεις έχουν γίνει το πρωταρχικό περιβάλλον της ανθρώπινης ύπαρξης, καθώς η μετανάστευση από αγροτικές περιοχές σε αστικές, έχει κερδίσει δυναμική σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η τάση συνοδεύεται από την άφιξη ενός νέου και ολοένα πιο κυρίαρχου επιχειρηματικού μοντέλου: την πλατφόρμα. Ενώ η πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας ήταν γεμάτη ελπίδες γύρω από τις ευκαιρίες που προσφέρει το Web 2.0 και η νέα σχέση του με τους χρήστες, τα επόμενα χρόνια το όνειρο ενός ανοιχτού διαδικτύου περιορίζεται όλο και περισσότερο στις ιδιωτικοποιημένες πλατφόρμες.

Δημοκρατία ή Facebook ;

Γράφειο ο Παύλος Τσίμας 

  αναδημοσίευση από:www.huffingtonpost.gr    05/03/2019

«Πριν από την εποχή του digital και του video, κάποιον σαν τον Ντόναλντ Τραμπ θα ήταν αδύνατον να τον φανταστούμε καν». Ο Ρόμπερτ Κάπλαν, ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας, απαντούσε στο Oικονομικό Φόρουμ των Δελφών σε μια ερώτηση για την σχέση ανάμεσα στο νέο, ψηφιακό τοπίο ενημέρωσης και επικοινωνίας των ανθρώπων και στην κρίση της φιλελεύθερης δημοκρατίας στον κόσμο.

Στους Δελφούς, όπως και σε κάθε ανάλογη συνάντηση οπουδήποτε αυτόν τον καιρό, δύο είναι τα ερωτήματα που κυριάρχησαν στις συζητήσεις:

– Κινδυνεύει στ’ αλήθεια η Ευρώπη (και η δημοκρατία) από την άνοδο του αντι-ευρωπαϊκού εθνικισμού και του προστατευτισμού;

– Και είναι η εκρηξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συνδεδεμένη με την άνοδο του αυταρχικού λαϊκισμού;

Στην πραγματικότητα, είχε πει σ ένα άλλο φόρουμ ο πολύς Φράνσις Φουκουγιάμα, τα δύο ερωτήματα συνδέονται στενά μεταξύ τους. Γιατί μόνον η Ευρώπη έχει την θεσμική δύναμη και την δυνατότητα να θέσει το facebook και τις άλλες μεγάλες πλατφόρμες υπό δημοκρατικό έλεγχο. Αν η Ευρώπη αδυνατίσει τόσο, ώστε να μην μπορεί (η να μην θέλει) να το κάνει, δεν υπάρχει κανείς άλλος να το κάνει στην θέση της.

Είναι ενδεικτικό: Ο Φουκουγιάμα διευθύνει στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Στάνφορντ ένα πρόγραμμα με τίτλο «Δημοκρατία και Ιντερνετ».