«Κυβερνησιμότητα» και Δημοκρατία

 Tου Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Η εισαγωγή της απλής αναλογικής στην Αυτοδιοίκηση και η συνακόλουθη εκλογή Συμβουλίων στα οποία ο Δήμαρχος ή ο Περιφερειάρχης δεν διαθέτει την πλειοψηφία  έφερε στο προσκήνιο την έννοια της «κυβερνησιμότητας», δηλαδή της δυνατότητας των ΟΤΑ να κυβερνηθούν. Η κυβερνησιμότητα προβλήθηκε ως «νομιμοποιημένο» αντίβαρο απέναντι στην «απονομιμοποιημένη» απλή αναλογική. Η πρόσφατη νομοθετική παρέμβαση της νέας Κυβέρνησης υπέρ της «κυβερνησιμότητας» των ΟΤΑ πέρασε ως ρεβάνς στην απλή αναλογική, ως πολιτικό απωθημένο. Στην μάχη των «απωθημένων» εξαρχής τάχθηκε κατά της απλής αναλογικής και ευλόγως υπέρ της «κυβερνησιμότητας» η ΚΕΔΕ και η ΕΝΠΕ.

Σε αυτή την διελκυστίνδα προφανώς ο κυρίαρχος συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων στο κεντρικό και τοπικό κράτος ίσως δεν επέτρεπε διαφορετική προσέγγιση.

Η προηγούμενη κυβέρνηση «έκαψε» την ορθή επιλογή της για την εισαγωγή της απλής αναλογικής με την ιδεοληπτική άρνησή της στη προσαρμογή του συστήματος διακυβέρνησης στα νέα δεδομένα που αναπόφευκτα θα πρόκυπταν στην σύνθεση των Συμβουλίων και εξαιτίας της ορθής επίσης επιλογής να εκλέγονται άμεσα ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης. Δεν πρέπει όμως να παραβλέπουμε ότι οι πρόνοιες του ν.4555/2018 επέτρεπαν την πλειοψηφία του Δημάρχου ή Περιφερειάρχη στις Επιτροπές. Συνεπώς η δυσαρμονία δεν θα είχε την έκταση που υπερβάλλοντας ισχυρίζονται οι μαχητές της «κυβερνησιμότητας».

Εν τούτοις, εκτός από τις κρίσιμες αλλαγές στο σύστημα διακυβέρνησης, αλλαγές που έτσι και αλλιώς είναι αναγκαίες, ανεξαρτήτως του εκλογικού συστήματος, ο νομοθέτης του Κλεισθένη 1 όφειλε να προνοήσει για την διαμόρφωση συνθηκών ομαλής διακυβέρνησης  αφήνοντας στην άκρη τις ιδεοληψίες περί ανόθευτης και άδολης αναλογικής η οποία έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να εφαρμόζεται σε πολιτικοδιοικητικούς θεσμούς παρά μόνο στους συλλόγους και στα σωματεία.

Να σκεφθούμε αλλιώς για το περιβάλλον και την προστασία του

Δημήτρης Ι. Κατσούλης

Η πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά στην Εύβοια ήταν η ευκαιρία να  ξαναστηθεί το ίδιο σκηνικό του ανταγωνισμού των αρμοδίων και αναρμοδίων μπροστά στις φλόγες και πάνω στις στάχτες.  Είναι πάντως παραδεκτό ότι η συχνότητα και η ένταση των πυρκαγιών στον τόπο μας και ειδικότερα από το τραγικό Αύγουστο του 207 και μετά έχουν συσσωρεύσει στις τοπικές αρχές αλλά και στους κατοίκους αρκετή και πάντοτε χρήσιμη εμπειρία έτσι ώστε μόνο η ένταση των καιρικών φαινομένων αλλά και η ετοιμότητα και επάρκεια του συγκεντρωτικά διαχειριζόμενου κρατικού μηχανισμού μπορεί ίσως να προδώσει ή να μειώσει.

Αυτή την εμπειρία οφείλουν οι τοπικές αρχές και ιδίως η Αυτοδιοίκηση του νομού να την ενισχύουν, να την οργανώνουν και κυρίως να την αναβαθμίζουν. Η ιστορία έχει δείξει ότι μία πυρκαγιά ιδίως σε συνθήκες ισχυρών ανέμων πρέπει να αντιμετωπίζεται τις πρώτες στιγμές. Μετά όλα γίνονται δύσκολα. Γιαυτό είναι φρόνιμο να προνοεί κανείς κυρίως προς δύο κατευθύνσεις: Πρόληψη με υποδομές πρόσβασης και υδροδότησης και Οργάνωση του Εθελοντισμού όχι μόνο για την κατάσβεση αλλά κυρίως για την περιφρούρηση των δασών. Σχέδια εκκένωσης οικισμών πρέπει να υπάρχουν όχι μόνο στο συρτάρι του Δήμαρχου αλλά και στην γνώση των κατοίκων. Όλα αυτά οργανώνονται στον «ανύποπτο χρόνο» πριν από την αντιπυρική περίοδο.

Το κυριότερο όμως είναι άλλο.