Πτωχευμένοι δήμοι ή κύτταρα δημοκρατίας και ανάπτυξης;

Ομιλία στο Προοδευτικό Forum

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΜΙΝΗΣ

Το ερώτημα μοιάζει ρητορικό και η απάντηση αυτονόητη. Ωστόσο, τριάμισι χρόνια στη δημαρχία της Αθήνας, αν για κάτι μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι τα αυτονόητα αποδεικνύονται και τα πιο δύσκολα.

Για να γίνω συγκεκριμένος.

Είναι προφανές ότι θέλουμε δήμους που να είναι υγιή κύτταρα δημοκρατίας και δυναμικής ανάκαμψης από την κρίση. Είναι εξίσου προφανές, για κάθε καλόπιστο πολίτη αυτού του τόπου, ότι, τα τελευταία χρόνια της μεγάλης οικονομικής, κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης, οι δήμοι –οι περισσότεροι πάντως– ήταν εκείνοι που κράτησαν τις πόλεις όρθιες. Στήριξαν έμπρακτα τον πολίτη, κάνοντας προτεραιότητα την κοινωνική πολιτική και αναζητώντας αποτελεσματικά λύσεις στα οξύτατα προβλήματά του, την ώρα που το κεντρικό κράτος αδυνατούσε να ανταποκριθεί και οι κεντρικές κοινωνικές δομές κατέρρεαν.

Όπως είναι εξίσου προφανές ότι, σε μια κρίσιμη εποχή κατά την οποία απουσίαζε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης για έξοδο από την κρίση, πολλοί δήμοι στρώθηκαν στη δουλειά και υιοθετώντας νέες αντιλήψεις, μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα, στόχευσαν σ’ ένα δικό τους σχέδιο ανάκαμψης, παραγωγικό και λειτουργικό.

Αυτό πράξαμε και στον Δήμο Αθηναίων. Εξορθολογίσαμε τη διοίκηση, νοικοκυρέψαμε τα οικονομικά, αναζητήσαμε εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης, κάναμε προτεραιότητά μας τη διαφάνεια, βάλαμε με στοχευμένες κινήσεις και πρωτοβουλίες τα θεμέλια για την ανάκαμψη της τοπικής οικονομίας, σχεδιάσαμε παρεμβάσεις στο θέμα της απασχόλησης, επιδιώξαμε διευρυμένες και λειτουργικές συμμαχίες.

Ανήκουμε σε εκείνους που πιστεύουν ότι οι δήμοι πρέπει να λογοδοτούν στους δημότες και μόνον. Ότι η πλήρης και ανεμπόδιστη πρόσβαση στα καίρια στοιχεία του δήμου από τον κάθε δημότη ισοδυναμεί με 100 ελεγκτικούς μηχανισμούς και άλλους τόσους ελεγκτές, καθώς είναι πλέον απόλυτα σαφές ότι η πολυνομία και οι διαρκείς ελεγκτικοί μηχανισμοί στο μόνον που οδηγούν είναι στην αδιαφάνεια. Πεποίθησή μας είναι ότι οι δήμοι πρέπει να απαλλαγούν από την παράνοια του δαιδαλώδους γραφειοκρατικού μηχανισμού. Από άχρηστα όργανα, ελεγκτικούς μηχανισμούς, περιττά διοικητικά βάρη.

Η ανάπτυξη στόχος των αυτοδιοικητικών πολιτικών για την αντιμετώπιση της ανεργίας

Ομιλία του Δημάρχου Χαλκιδέων κ. Χρήστου Παγώνη

στην Προσυνεδριακή Συνάντηση της ΚΕΔΕ

Βόλος, 16 Μαρτίου 2015

Αναδημοσίευση από ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Η Εύβοια και η Χαλκίδα ειδικότερα εδώ και αρκετά  χρόνια βρίσκονται στην μέγγενη της  ανεργίας εξαιτίας της αποβιομηχάνισης η οποία είχε ξεκινήσει, πάντως, πριν από την έναρξη της κρίσης.

Στα χρόνια της κρίσης η κατάσταση γίνεται τραγική γιατί έκλεισαν και οι τελευταίες  μεγάλες βιομηχανίες που απασχολούσαν αρκετές χιλιάδες εργαζόμενους.

 Τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης είναι εμφανή σε ολόκληρη την οικονομική ζωή της πόλης, ιδίως όμως στην τοπική αγορά δεδομένου ότι η οικονομική ανάπτυξη των προηγουμένων ετών, της εποχής της αυξανόμενης απασχόλησης, έφερνε πλούτο στην πόλη, στην αγορά, στην τοπική οικονομία.

Η παραχθείσα από την αποβιομηχάνιση ανεργία έδιωξε από την τοπική οικονομία ή περιθωριοποίησε ένα μεγάλο μέρος του δημιουργικού εμπορικού κόσμου  της Χαλκίδας  με αποτέλεσμα να φθάσουμε στην σημερινή αλγεινή εικόνα των δεκάδων κλειστών καταστημάτων, στους εμπορικότερους δρόμους της πόλης μας.

Σε κάθε πόλη, και σε κάθε περιοχή υπάρχουν τα γενικά και ενιαία για όλους αίτια της ανεργίας, υπάρχουν ασφαλώς και ειδικότερα, τοπικά, αίτια. Επομένως, η αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να έχει τόσο γενικές κατευθύνσεις όσο και τοπικές προσαρμογές. Αυτήν ακριβώς την προσαρμογή των εθνικών πολιτικών σε τοπικό επίπεδο και την εξειδίκευση  έχουμε χρέος να κάνουμε εμείς ως Δήμοι.

Έχοντας την αντίληψη ότι ο Δήμος είναι ο κινητήριος μοχλός της τοπικής ανάπτυξης, όχι με την έννοια την κρατικιστική, αλλά με την έννοια του συντονιστή  των δράσεων όλων των παραγόντων της τοπικής κοινωνίας και ιδίως των τοπικών παραγωγικών δυνάμεων πιστεύουμε ότι έχουμε χρέος και καθήκον να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας ή γενικότερα του προβλήματος της τοπικής οικονομικής αποανάπτυξης. Με άλλα λόγια  να αναζητήσουμε, να διαμορφώσουμε και να υλοποιήσουμε εκείνες τις πολιτικές που θα οδηγήσουν στην δημιουργία θέσεων εργασίας.

Χωρίς να υποτιμούμε την απόδοση πολιτικών απασχόλησης που αντιμετωπίζουν την ανεργία ως πεδίο κοινωνικής φροντίδας, δηλαδή πολιτικές επιδοτήσεων ή πρόσκαιρης δημιουργίας περιορισμένης χρονικής διάρκειας θέσεων εργασίας, ανακυκλώνοντας  την μερική κάλυψη βασικών βιοτικών αναγκών των ανέργων και των οικογενειών τους,  πρέπει να διακρίνουμε μεταξύ λύσεων που ανακουφίζουν  τον πόνο των ανέργων ή και ίσως δίνουν μικρές ανάσες στην τοπική οικονομία, από τις λύσεις που επικεντρώνονται στην καρδιά του προβλήματος της εργασίας και αναφέρομαι σε πολιτικές οικονομικής ανασυγκρότησης που βασίζονται στις επενδύσεις, στην παραγωγική ανασυγκρότηση στην ομαλή και ανοδική κίνηση της οικονομίας.

Θέσεις και θεµατικές για τις πόλεις και την οικονοµική κρίση

της Οµάδας Πρωτοβουλίας ‘ΠΟΛΗ+ΚΡΙΣΗ’

protovoulia.polikrisi@gmail.com

Αναδημοσίευση από: Ενημερωτικό Δελτίο «Π12» (του Συλλόγου Ελλήνων Μηχανικών Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης )

Η οµάδα πρωτοβουλίας ‘Πόλη+Κρίση’ ξεκίνησε µε κεντρική επιδίωξη την τεκµηρίωση και διάδοση ιδεών, αντιλήψεων και εµπειριών για τις επιπτώσεις της οικονοµικής κρίσης στις πόλεις, αλλά και για τις αντοχές και τους τρόπους ανταπόκρισης των πόλεων στην οικονοµική κρίση. Στην προσπάθεια αυτή εξετάζονται κριτικά όλες οι διαφορετικές, ατοµικές και συλλογικές, προσεγγίσεις χωρίς εξαιρέσεις, αποκλεισµούς και προτεραιότητες. Στις µελλοντικές δραστηριότητες της οµάδας περιλαµβάνονται έρευνες, δηµοσιεύσεις, διαλέξεις, συζητήσεις και ενηµερωτικές παρεµβάσεις στον τύπο και το διαδίκτυο. Οι θέσεις και θεµατικές που ακολουθούν ανοίγουν συµβολικά και ουσιαστικά την αυλαία αυτών των δραστηριοτήτων. Τον ιδρυτικό πυρήνα της οµάδας αποτελούν οι Αθηνά Βιτοπούλου, Αρχιτέκτων ΑΠΘ, DEA Ecoles d' Architecture - Institut Français d' Urbanisme, Doctorat EHESS, Γεωργία Γεµενετζή, Αρχιτέκτων ΑΠΘ, Μεταπτυχιακό ∆ίπλωµα Πολεοδοµίας ΕΜΠ, ∆ρ ΑΠΘ, Αθηνά Γιαννακού, Αρχιτέκτων ΑΠΘ, MSc, PhD LSE, εκλεγµένη Αν. Καθ. Τµήµατος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης ΑΠΘ, Γρηγόρης Καυκαλάς, Αρχιτέκτων ΕΜΠ, ΜΑ, DPhil Sussex, ∆ρ ΑΠΘ, Καθηγητής Τµήµατος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ, Αναστασία Τασοπούλου, Χωροτάκτης- Πολεοδόµος Μηχ. ΠΘ, MSc UCL, ∆ρ ΑΠΘ.

…ΓΙΑΤΙ Η ΚΡΙΣΗ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ;

Μπορεί η κρίση και η ύφεση να εµφανίζονται αρχικά στη σφαίρα της εθνικής οικονοµίας, όµως οι συνέπειές τους και ο τρόπος που εκδηλώνονται στους επιµέρους τόπους διαφέρουν. Οι πόλεις, από την ίδια τη φύση τους, υφίστανται διαχρονικά µεγάλες αλλαγές εξαιτίας των οικονοµικών διακυµάνσεων, µε αποτέλεσµα να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες απέναντι σε κάθε µορφή κρίσης. Στις πόλεις, για παράδειγµα, έγιναν ιδιαίτερα αισθητές οι αλλαγές που επήλθαν σε περιόδους αποβιοµηχάνισης, που συνοδεύτηκαν από τη συρρίκνωση των κεντρικών περιοχών και την εγκατάλειψή τους από όσες δραστηριότητες δεν µπόρεσαν να επιβιώσουν. Κατά την τελευταία εικοσαετία, οι πόλεις είχαν αποτελέσει αφενός τόπους συγκέντρωσης δηµόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων σε αστικά ακίνητα και υποδοµές και αφετέρου τόπους µεγάλης επέκτασης των υπηρεσιών, ιδιαίτερα του χρηµατοπιστωτικού τοµέα και του εµπορίου, µε αποτέλεσµα να δοκιµάζονται εντονότερα από την τρέχουσα οικονοµική κρίση.

Η Διακήρυξη της Στυμφαλίας και η ελλειμματική πολιτική τοπίου

Ηλίας Μπεριάτος 

Καθηγητής Χωροταξικού-Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού 

στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

«[…] Δεν ξέρω πια πολύ καλά πού βρίσκομαι. Δεν έχει και καμιά σημασία εξάλλου. Εχω όλο μου το χρόνο για να φτάσω στη Στυμφαλία που δεν πρέπει να απέχει πάνω από δεκαπέντε ή είκοσι χιλιόμετρα. Γι’ αυτές τις στιγμές βαδίζω στην Ελλάδα εδώ και τόσα χρόνια: για να χάνομαι έτσι σε ένα άγνωστο τοπίο, μέσα στην παράφορη ζέστη, διαλέγοντας κάποιο πευκόφυτο άλσος για μία απροσδιόριστη στάση […]»

 (Ζακ Λακαριέρ, «Το ελληνικό καλοκαίρι»)

Το ελληνικό τοπίο έχει αποτελέσει διαχρονικά αντικείμενο ιδιαίτερης προσοχής από τους περιηγητές του 19ου και του 20ού αιώνα, λόγω της μεγάλης ποικιλότητας και «ευθραυστότητας» που το χαρακτηρίζει αλλά και της γοητείας και ελκυστικότητας που ασκεί στον υποψιασμένο και μη επισκέπτη. Δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός του ως «paysage exquis» από τον μεγάλο ταξιδευτή και ελληνιστή Jacques Lacarrière, στον οποίο οφείλουμε τις πιο εύστοχες περιγραφές του ελλαδικού χώρου και τοπίου.

Μετά τη νομοθετική καταιγίδα για τακτοποιήσεις αυθαίρετων, καταπατήσεις δασών και άλλες απορυθμίσεις, το περιβάλλον και το ελληνικό τοπίο δέχθηκαν σοβαρά πλήγματα. Κάποιοι γκρεμίζουν αυτό που άλλοι χτίζουν. Οντως, προ διμήνου, με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) και τη συμμετοχή διεθνών και εθνικών φορέων πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα και στη λίμνη Στυμφαλία μια σημαντική διεθνής συνάντηση με θέμα «Πολιτιστικά Τοπία σε περιοχές Natura 2000: προς μία νέα πολιτική ολοκληρωμένης διαχείρισης της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς».

Στην εκδήλωση αυτή έλαβαν μέρος -από την Ευρώπη και τη Μεσόγειο- πολιτικοί, ανώτερα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και διεθνών οργανισμών, εκπρόσωποι ΜΚΟ, ερευνητές και άλλοι επιστήμονες, οι οποίοι παρουσίασαν ποικιλία αναλύσεων σχετικά με το θέμα. Ταυτόχρονα, κατέθεσαν ιδέες και προτάσεις για το «δέον γενέσθαι» στην υπόθεση της ολοκληρωμένης προστασίας του τοπίου με βάση τις εξελίξεις και τα τεκταινόμενα στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο. Γενικότερα, ο προβληματισμός που αναπτύχθηκε στη συνάντηση, επικεντρώθηκε στην αντίληψη που προσεγγίζει με ενιαίο τρόπο την φυσική και την πολιτιστική κληρονομιά, οι οποίες, ούτως η άλλως, συνιστούν μαζί μια ενιαία πραγματικότητα, χαρακτηριστική έκφραση της οποίας αποτελεί το τοπίο.