Περιφέρειες, Δημοκρατικός Προγραμματισμός και Ισχυρές δημοκρατικές Ηγεσίες.

 Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Οι Περιφέρειες συμπληρώνουν δέκα τρία χρόνια λειτουργίας και η θέση τους διαρκώς περιθωριοποιείται και μετατρέπεται σε υποχείριο της Κεντρικής Κυβέρνησης. Άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρόσφατα  διακήρυξε ότι «είναι σημαντικό να έχουμε περιφερειάρχες που ενστερνίζονται το όραμα μας για τον τόπο». Η πρωθυπουργική ρήση είναι ασφαλώς έκφραση της αλαζονείας του μονοπολικού πολιτικού καθεστώτος, όπως διαμορφώθηκε μετά τις  πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, αλλά αντιστρατεύεται επίσης το ευρωπαϊκό κεκτημένο της αυτοδιοίκησης που επιτάσσει την συνέργεια του κεντρικού κράτους, των πόλεων και Περιφερειών  με όρους επικουρικότητας και συνεργασίας και όχι την ιδεολογικοπολιτική υποταγή των ηγεσιών των Περιφερειών και των Δήμων στο κυβερνητικό κόμμα, είτε αυτό επιτυγχάνεται με την κατασκευή του εκλογικού συστήματος των αυτοδιοικητικών εκλογών είτε με την χειραγώγηση διαμέσου της απειλής μη πρόσβασης στους πόρους που διανέμει το κεντρικό κράτος.

Χθες έθεσε με άρθρο του το μείζον διακύβευμα των Περιφερειακών Εκλογών ο Υποψήφιος Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Λουκάς Αποστολίδης (http://tetradioaftodioikisis.blogspot.com/2023/08/blog-post.html ). Η επανάκτηση της εγκαταλειμμένης  αρχής διακυβέρνησης του Δημοκρατικού Προγραμματισμού ως βασικής αρχής της πολυεπίπεδης δημοκρατικής διακυβέρνησης συνιστά την προϋπόθεση για να αποκτήσουν οι θεσμοί της Αυτοδιοίκησης και εν προκειμένω οι Περιφέρειες την θέση που πρέπει να έχουν, κατά αντιστοιχία με το ευρωπαϊκό αυτοδιοικητικό κατεστημένο.