Η αναζήτηση της Δίκαιης Πόλης

Οι πόλεις υπήρξαν ανέκαθεν τόποι εκδήλωσης αστικών κινημάτων, άλλοτε μεγαλύτερης και άλλοτε μικρότερης εμβέλειας, ως αποτέλεσμα των κοινωνικών αντιθέσεων και των διεκδικήσεων συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Κατά την τρέχουσα οικονομική κρίση, οι κοινωνικές εντάσεις πολλαπλασιάστηκαν και εκδηλώθηκαν αρκετές φορές μέσα από πολιτικές αντιπαραθέσεις ή/και βίαιες συγκρούσεις, συχνά σε συνδυασμό με την αμφισβήτηση του συνολικού οικονομικού και πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις του ευρωπαϊκού νότου. Σε πολλές περιπτώσεις τα σύγχρονα αστικά κινήματα συνδέθηκαν με την αναζήτηση εναλλακτικών μορφών συλλογικής οργάνωσης, όπως διάφορες μορφές κοινωνικής οικονομίας, ως μέσο εξόδου από την κρίση.

Η ανάγκη αντιμετώπισης των πρόσθετων κοινωνικών και γεωγραφικών αδικιών και ανισοτήτων που προκαλεί η τρέχουσα κρίση καθιστά επίκαιρο το ζήτημα της δίκαιης πόλης, μιας πόλης που εξασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών στη λήψη αποφάσεων, στις ευκαιρίες και τις εξυπηρετήσεις που προσφέρει η πόλη. Καθώς η αναζήτηση της δίκαιης πόλης συνδέεται με ζητήματα νομιμοποίησης της εξουσίας και κατανομής του παραγόμενου κόστους και οφέλους, δεν υπάρχουν εύκολες και αναμφισβήτητες απαντήσεις. Ένα πειστικό όραμα μιας δίκαιης πόλης θα πρέπει να εξηγήσει πώς θα επιτύχει ταυτόχρονα κοινωνική ευημερία και ισότητα, προσφέροντας περισσότερες ευκαιρίες ανάπτυξης που οδηγούν στη δημιουργία θέσεων εργασίας και προωθούν την κοινωνική συνοχή.

Η δίκαιη πόλη θα πρέπει να ενσωματώσει δημιουργικά όλες τις κοινωνικές ομάδες πέραν του αυτονόητου ενδιαφέροντος για τις μη προνομιούχες ομάδες. Η σύνθεση των επιδιώξεων όλων των κοινωνικών ομάδων και η ισότιμη πρόσβαση στις ευκαιρίες της αστικής ανάπτυξης σε σχέση με την επιδίωξη πραγματικής ισότητας θα πρέπει να αποτελέσουν τον άξονα του οράματος της δίκαιης πόλης. Η συμμετοχή στις αποφάσεις και ο δημοκρατικός πλουραλισμός δεν αρκούν ούτε για να άρουν την κυριαρχία ομάδων που διαθέτουν περισσότερες πηγές δύναμης και γνώσης ούτε για να αποτρέψουν τις ακραίες καταστάσεις και συμπεριφορές όπως είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός και η άσκηση βίας. Η δίκαιη πόλη θα πρέπει να επιλύει θεσμικά και συναινετικά τα ζητήματα που αναπόφευκτα θα προκύπτουν, μέσω της αναγνώρισης και του σεβασμού των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, τα οποία δεν θα μπορούν να περιορίζονται ούτε από συγκυριακές πλειοψηφίες ούτε από δυναμικές μειοψηφίες.

Η εφαρμογή των αρχών της δίκαιης πόλης συνεπάγεται συνεχή αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, αλλά και κατανόηση του γεγονότος ότι η πραγματοποίηση των οραμάτων συνδέεται με τα πραγματικά δεδομένα. Στο βαθμό που οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαφορές και συγκρούσεις παράγονται από εγγενείς δομές και αντιφάσεις της αστικής ανάπτυξης, το αίτημα για μια δίκαιη πόλη, θα αποτελεί επίκαιρο και διαρκές αίτημα αυτογνωσίας και κριτικού αναστοχασμού.

Πηγή:

http://gkafkala.webpages.auth.gr/site/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7/agenda/

Παρά κάτι …χίλιες ακόμη λέξεις για την Αλλαγή που φέρνει μόνο η Ανανέωση

Του Δημήτρη Κατσούλη

Ενώ το πολιτικό σκηνικό είναι μάλλον προδιαγεγραμμένο μένει ο προσδιορισμός της ενδεχομένως κρίσιμης στιγμής των εκλογών του εθνικού κοινοβουλίου. Στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων είναι όλα όσα προηγηθούν και κυρίως όλα όσα ακολουθήσουν τον σημαδιακό Αύγουστο του 2018, όταν η χώρα θα «βγει» από τα έως σήμερα ούτως ή άλλως επώδυνα Μνημόνια χωρίς όμως την λήξη της κρίσης αλλά με  την συνέχισή της σε ακόμη πιο δύσκολες συνθήκες.

Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό εξελίσσεται και η απέλπιδα προσπάθεια της λεγόμενης Κεντροαριστεράς να επιβιώσει στο νέο έτσι και αλλιώς τοπίο που θα σηματοδοτήσουν και οι τέσσερις τουλάχιστον εκλογικές αναμετρήσεις των επομένων δέκα  έξι  μηνών.

Εάν είμασταν στους ενθουσιώδεις μήνες του Φθινοπώρου του 2017 ίσως μιλούσαμε για την ύπαρξη και την συμβολή της προοδευτικής παράταξης στην μεταμνημονιακή Ελλάδα. Δεν είμαστε όμως. Τίποτε δεν δείχνει ότι οι καλές προσδοκίες που οδήγησαν 210.000 πολίτες στην εκλογή της Ηγεσίας ενός «υπό κατασκευή» νέου Κόμματος τον περασμένο Νοέμβρη θα επιβεβαιωθούν στις κάλπες που θα στηθούν έως τον Οκτώβρη του 2019.

Συγκρότημα Ευρίπου

Η Πρόταση του  Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σε διαβούλευση

Τυχόν προτάσεις μπορεί να αποσταλούν στο e-mail: protaseis@uoa.gr  μέχρι 31/05/2018

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Ι. Στόχοι, οφέλη και στρατηγικός σχεδιασμός

Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι το αρχαιότερο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας με ιστορική διαδρομή 180 και πλέον ετών και εύρος εθνικής εμβέλειας. Στην αποστολή του έχει επιλέξει να θεραπεύει εξ ίσου την εκπαίδευση και την έρευνα με στόχο να διακρίνεται διεθνώς. Η κοινωνική προσφορά και η συμμετοχή στην ανάπτυξη της χώρας αποτελούν επίσης υψηλή προτεραιότητα στην αποστολή του. Το ΕΚΠΑ διαθέτει βαθιές ρίζες και παράδοση στην εκπαίδευση και την έρευνα, τεχνογνωσία, άριστο ανθρώπινο δυναμικό, πόρους και υποδομές, με συνέπεια να μπορεί να αναπτύσσεται σε νέους επιστημονικούς τομείς με ταχείς ρυθμούς και ποιοτικά αποτελέσματα. Η στρατηγική του βούληση, μεταξύ άλλων στόχων, περιλαμβάνει α) την ανάπτυξη των τεχνολογικών τομέων της επιστήμης, β) την ανάπτυξη των τομέων της οικονομίας και των κοινωνικών επιστημών, γ) τη διεύρυνση των Προγραμμάτων Σπουδών του σε αντικείμενα που ανταποκρίνονται στον σύγχρονο κόσμο και τις μελλοντικές εξελίξεις στην επιστήμη, την τέχνη, την κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον και δ) τη δημιουργία ενός πόλου καινοτομίας και διασύνδεσης με την οικονομία, τον πολιτισμό και το περιβάλλον.

Οι παραπάνω στόχοι συνδέονται άμεσα με το σχέδιο ανάπτυξης του Συγκροτήματος Ευρίπου του ΕΚΠΑ, στην περιοχή Εύβοιας – Βοιωτίας, και εξειδικεύονται λαμβάνοντας υπόψη και την υπάρχουσα δυναμική στις περιφερειακές ενότητες Βοιωτίας και Εύβοιας, τη φυσιογνωμία, το ανθρώπινο δυναμικό, και τις υποδομές του ΤΕΙ στη Χαλκίδα - Θήβα και το στρατηγικό μοντέλο ανάπτυξης της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, το οποίο περιλαμβάνει τους άξονες: α) αγροδιατροφής, β) καινοτομίας στη βιομηχανία της εμπειρίας, γ) καινοτομίας στην αλυσίδα αξίας του μετάλλου και δ) πράσινης καινοτομίας, εξοικονόμησης και η παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ. Η εγκατάσταση ακαδημαϊκών μονάδων του ΕΚΠΑ στην περιοχή θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την ανάπτυξή της, θα δημιουργήσει συνθήκες προοδευτικής αντιμετώπισης (έως ένα βαθμό) της εξωγενούς ανάπτυξης, θα βοηθήσει στην βελτίωση των εγγενών αδυναμιών του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της περιοχής και θα δώσει ώθηση στον τριτογενή τομέα, κυρίως όσον αφορά στη διαχείριση του πολιτιστικού και φυσικού πλούτου και στις υπηρεσίες που σχετίζονται με τη σύγχρονη τεχνολογία. Τέλος, θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού, τόσο με την εγκατάσταση νέου πληθυσμού όσο κυρίως με τη δημιουργία ποιοτικής μεταβολής των κλάδων απασχόλησης του τοπικού πληθυσμού.

Μεγάλα Πανεπιστήμια στην Ευρώπη (π.χ. Winchester, Nottingham, Nice), την Αμερική (π.χ. Carnegie Mellon, Michigan, Colorado, Toronto) και την Αυστραλία (π.χ. Newcastle) εντάσσουν στο στρατηγικό τους σχεδιασμό και δημιουργούν δορυφορικές εγκαταστάσεις σε άλλες πόλεις ή κοντινές περιοχές, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, με στόχο τη διεύρυνση των εκπαιδευτικών τους δραστηριοτήτων ή την ανάπτυξη της έρευνας. Η τάση αυτή ενισχύεται με γρήγορο ρυθμό τα τελευταία χρόνια.

Το ποδήλατο στην Πόλη.

Θάνος Βλαστός

Ευθύμιος Μπακογιάννης

Απόσπασμα από την μελέτη  "Ποδήλατο στις Ελληνικές Πόλεις  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ"

Ολόκληρη η μελέτη ΕΔΩ

1. Ποιο θα ήταν το καλύτερο ξεκίνημα;

Ένταξη του ποδηλάτου στην πόλη κάθε άλλο παρά σηµαίνει ότι αντιµετωπίζονται το κυκλοφοριακό και πολεοδοµικό καθεστώς ως δεδομένα και ότι το μόνο ζητούµενο για το ποδήλατο είναι να προσαρµόζεται στα χαρακτηριστικά τους.

Αντίθετα, ένταξη του ποδηλάτου σηµαίνει προοδευτική αλλαγή του καθεστώτος απόλυτης κυριαρχίας του αυτοκινήτου σε ένα διαφορετικό, που θα υπακούει σε νέες προτεραιότητες, συνεπείς με τις αρχές της βιώσιµης κινητικότητας.

Όταν µια Δηµοτική Αρχή αποφασίσει να εντάξει το ποδήλατο στην πόλη, σηµαίνει ότι έχει κατανοήσει τα προβλήµατα και ότι παράλληλα µε το ποδήλατο είναι έτοιμη να αλλάξει πολλά από εκείνα που τραυµατίζουν την ποιότητα ζωής και το περιβάλλον της πόλης. Η ένταξη λοιπόν του ποδηλάτου δίνει την ευκαιρία για ριζικές αλλαγές, π.χ.

• μονοδρομήσεις αμφίδρομων,

• αντιδρομήσεις μονόδρομων,

• πεζοδρομήσεις,

• αλλαγές στην ιεράρχηση δρόµων, µε κατά κανόνα την συγκοινωνιακή τους υποβάθµιση που θα επιτρέψει την πολεοδοµική και αισθητική τους αναβάθµιση, όπως τη δηµιουργία δρόµων ήπιας κυκλοφορίας, τοπικού χαρακτήρα δρόµων κ.λπ.

Ένα από τα πρώτα ερωτήµατα που θα θέσει µια Δηµοτική Αρχή όταν αποφασίσει να πάρει κάποιες αρχικές πρωτοβουλίες για το ποδήλατο είναι το από πού να ξεκινήσει. Είναι πιθανό ότι θα επιθυµούσε, µε τα περιορισµένα κονδύλια που θα διέθετε, να δείξει στους πολίτες:

• ότι είναι καλά διαβασµένη, ότι έχει µελετήσει το τι σηµαίνει ποδήλατο και έχει αντιληφθεί ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την ασφαλή και ευχάριστη κίνησή του,

• ότι γνωρίζει καλά τα γενικότερα προβλήµατα πόλης και ότι θα εντάξει το ποδήλατο στη φαρέτρα των πολιτικών για την αντιµετώπισή τους,

• ότι έχει φιλόδοξους στόχους για την πόλη, το περιβάλλον και τη βιώσιµη κινητικότητα,

• ότι αντιλαµβάνεται τη σηµασία της δηµόσιας διαβούλευσης και της συµµετοχής των πολιτών στους σχεδιασµούς για την επιτυχή υλοποίηση ενός φιλόδοξου προγράµµατος για µια διαφορετική πόλη,

• ότι ανοίγει το δρόµο για να ακολουθήσουν και άλλα έργα, αφού το ποδήλατο συνδέεται µε την προοπτική µακροπρόθεσµης ανάπλασης της πόλης στο σύνολό της.

Δύο συνεταιρισμοί που ένωσαν την καινοτομία με τη βιωσιμότητα

 Αναδημοσίευση από http://www.ypaithros.gr/

Δύο συνεταιρισμοί από Ιταλία και Ισπανία έχουν καταφέρει να δώσουν στα μέλη τους όλα όσα χρειάζονται για να μειώσουν το κόστος παραγωγής έως και 20%, προσφέροντας την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, τη συνεργασία με επιχειρήσεις της αγοράς, την αύξηση της παραγωγής και την παροχή εξειδικευμένων συμβουλών. Τα πρακτικά βήματα που παρουσιάζονται, μέσω της Copa Cogeca, αποδεικνύουν πως αυτές οι μορφές συνεργασίες μπορούν όχι μόνο να είναι βιώσιμες, αλλά και να εντάξουν τα μέλη τους στους καινούργιους ρυθμούς που επιτάσσει ο αγροτικός τομέας σήμερα.

Γιώργος Σωτηρέλης Η προοπτική μίας νέας προοδευτικής παράταξης

Αναδημοσίευση από: https://thecaller.gr

Εισήγηση στην Εκδήλωση  «Το Μέλλον της Προοδευτικής Παράταξης στην Ελλάδα»

Αθήνα 6 Μαίου 2018

 

Γιώργος Σωτηρέλης

1. Ξεκινώ από την Ευρώπη.

Α. Τι είναι ο προοδευτικός χώρος; Για να κατασταλάξουμε σε μια πειστική απάντηση, πρέπει κατά την άποψή μου να αντιδιαστείλουμε τον όρο «πρόοδος» από τον όρο «εκσυγχρονισμός», με τον οποίο συχνά, άλλοτε αφελώς και άλλοτε επιτηδείως, επιχειρείται μια ανεπίτρεπτη ταύτιση.

Ο όρος «Εκσυγχρονισμός» είναι ένας ουδέτερος ιδεολογικοπολιτικά όρος που σημαίνει απλώς την  άκριτη προσαρμογή, μέσω ουδέτερων «μεταρρυθμίσεων, στα «σύγχρονα δεδομένα», τα οποία αντιμετωπίζονται περίπου σαν φυσικά φαινόμενα. Αντίθετα, ο όρος «πρόοδος» διαχρονικά προϋποθέτει ιδεολογικές και πολιτικές διεργασίες κριτικής διήθησης αυτών των δεδομένων, ώστε αφ’ενός μεν να αποφευχθεί η εθελοτυφλία, απέναντι στην σύγχρονη πραγματικότητα, αφ’ετέρου όμως να αξιοποιηθούν όλες οι αντικειμενικές και υποκειμενικές δυνατότητες, προκειμένου να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα και μάλιστα  προς όφελος των ανθρώπων και όχι των αγορών και με ειδικότερη μέριμνα προς αυτούς που οδηγούνται ραγδαία, λόγω των νέων συνθηκών, στην περιθωριοποίηση και στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Ποιος εξέφρασε διαχρονικά την πρόοδο στον χώρο της Ευρώπης; Αναμφίβολα, κατά την άποψή μου, η Αριστερά, ιδίως από την στιγμή που συνέδεσε άρρηκτα τον σοσιαλισμό με την δημοκρατία, απορρίπτοντας την λογική της επανάστασης και της «δικτατορίας του προλεταριάτου». Πράγματι, σε αυτήν την Αριστερά, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, οφείλονται κατά βάση οι σημαντικότερες κατακτήσεις ης σύγχρονης δημοκρατίας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο κοινωνικό κράτος αλλά και στην ισοπολιτεία καθώς και στις πλέον προωθημένες εκδοχές του πολιτικού φιλελευθερισμού, που φέρουν έντονη και ανεξίτηλη τη σφραγίδα της. Γι αυτό και είναι εντελώς λάθος, κατά την άποψή μου, να χρησιμοποιούμε σήμερα τον όρο «αστική δημοκρατία», σε αντιδιαστολή, μάλιστα, προς μια ουδέποτε υπάρξασα «προλεταριακή» δημοκρατία.

Νίκος Μαραντζίδης: Το μέλλον της προοδευτικής πολιτικής στην Ελλάδα: φτωχοί όλων των ηλικιών και νέοι όλων των εισοδημάτων ενωθείτε!

Αναδημοσίευση από: https://thecaller.gr

Εισήγηση στην Εκδήλωση  «Το Μέλλον της Προοδευτικής Παράταξης στην Ελλάδα»

Αθήνα 6 Μαίου 2018

Νίκος Μαραντζίδης 

1.Ο αργός θάνατος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας

Το 1989 θρυματίστηκε μεσα στον εκκωφαντικό θόρυβο που κάνει ένα τείχος όταν  καταρρέει, μια ιδέα που έκλεινε ακριβώς 200 έτη ζωής: «όποιος κατακτήσει την κρατική εξουσία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο».

Η ιδέα αυτή επηρέασε τον σύνολο της πολιτικού φάσματος, αλλά δαιμόνισε την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια αριστερά. Μπορεί οι μπολσεβίκοι να υπήρξαν οι πιο  κυνικοί και αποτελεσματικοί προωθητές της, όμως και πολλοί σοσιαλιστές οραματίστηκαν «να σαρώνουν το παρελθόν» όπως ο ύμνος της διεθνούς που τραγούδησαν όλοι τους προέταζε.

Η σοσιαλδημοκρατία είναι πλέον παρωχημένη. Απηχεί άλλον αιώνα και άλλες συνθήκες ζωής και εργασίας. Δημιουργήθηκε στο απόγειο της βιομηχανικής επανάστασης και του εθνικού κράτους μέσα στο κόσμο της βαριάς βιομηχανίας και των αλυσίδων παραγωγής και εξέφρασε έναν ιστορικό συμβιβασμό: την αναγνώριση από τη μια, πως ο καπιταλισμός είναι το μόνο αξιόπιστο μέσο παραγωγής πλούτου αλλά από την άλλη την αντιμετώπιση του ως ηθικά ελαττωματικού καθώς  αυτός συνδέεται με τη δομική ανισότητα και τη φτώχεια. Η σοσιαλδημοκρατία θεώρησε πως τα ελαττώματα του καπιταλιστικού συστήματος μπορούν να διορθωθούν από το έθνος-κράτος μέσα από μία διαδικασία οικονομικής και κοινωνικής μηχανικής στα πλαίσια της φιλελεύθερης δημοκρατίας που αέναα θα μετασχηματιζόταν. Η σοσιαλδημοκρατία συνέδεσε την επιτυχία της με την οικονομική και πολιτική επιτυχία του έθνους-κράτους και την ικανότητα του τελευταίου να ορίζει την τύχη των πολιτών του μέσα στα σύνορα του.

Στρατηγικό Σχέδιο Μάρκετινγκ για την πόλη ως τουριστικό προορισμό

Απόσπασμα από:

ΓΚΟΥΓΚΟΥΛΙΤΣΑΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ, Φοιτητής ΕΑΠ, μεταπτυχιακό Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων

ΖΟΥΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑ , Καθηγήτρια στο μεταπτυχιακό MBA Τουρισμού του Πανεπιστημίου Πειραιώς και στο μεταπτυχιακό Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων του ΕΑΠ.

ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ , Αναπληρωτής πρόεδρος του ΤΕΙ Θεσσαλίας και καθηγητής του τμήματος «Διοίκησης επιχειρήσεων» του ΤΕΙ Θεσσαλίας.

Στρατηγικό Σχέδιο Μάρκετινγκ για τη Θεσσαλονίκη ως τουριστικό προορισμό

Ολόκληρη η μελέτη εδώ

Αναδημοσίευση από: https://www.citybranding.gr/

1. Εισαγωγή

Ο τουρισμός αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες ανάπτυξης της Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας και ενδεικτικό είναι ότι από την αρχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης, αντίθετα από τους άλλους κλάδους, δεν επηρεάστηκε σε σημαντικό βαθμό.

Όμως η τουριστική αγορά της γεωγραφικής περιοχής της νοτιοανατολικής Μεσογείου που βρίσκεται η Ελλάδα αλλάζει και εξελίσσεται διαρκώς με νέες συνεχώς προτιμήσεις των καταναλωτών της.

Τα τελευταία χρόνια ο τουρισμός λόγο της πολυμορφίας του δείχνει να απομακρύνεται από το «Ήλιος - Θάλασσα» μιας και με τα νέα δεδομένα ευνοούνται οι διάφορες εναλλακτικές μορφές τουρισμού με επιχειρήσεις πρότυπα που κατασκευάζονται και αναπτύσσονται διεθνώς.

Οι αλλαγές στο διεθνές τοπίου του τουρισμού συνάμα με την οικονομική κρίση και τα νέα δεδομένα στην οικονομική δραστηριότητα της Ελλάδας έφερε στο τραπέζι την ανάγκη για νέες προτάσεις στον τουριστικό τομέα που περιλαμβάνουν το σχεδιασμό από την αρχή του τουριστικού προϊόντος με την ανάδειξη κάθε πλεονεκτήματος για κάθε περιφέρειας - περιοχής ξεχωριστά. Αυτή η ανάδειξη όμως για να έχει επιτυχία θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα σχέδιο με σαφήνεια, στόχους, ανάλυση του εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος, χρονοδιαγράμματα εφαρμογής και παρακολούθησης των αποτελεσμάτων. Χρειάζεται δηλαδή ένα εργαλείο ανάπτυξης τουρισμού όπως είναι ο Στρατηγικός Σχεδιασμός Μάρκετινγκ. Η στρατηγική άλλωστε όπως λέει και ο Michael Porter (1980), συνιστάται στο να κάνεις διαφορετικά πράγματα από ότι οι ανταγωνιστές σου ή να κάνεις τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο.