ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΟΙ …….Η ΠΟΛΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ…..

Κάποιες  σκέψεις με αφορμή  το ζήτημα του Οικοπέδου ΔΑΡΙΓΚ

Επί μακρόν το πολιτικό προσωπικό της πόλης και του νομού, οι συλλογικοί φορείς της Χαλκίδας είχαν διαμορφώσει μία ενιαία αφήγηση για την σημασία του ακινήτου του ΔΑΡΙΓΚ και τη διαχείριση της μεταβίβασής του στην κυριότητα του Δήμου. Στο επίκεντρο αυτής της αφήγησης ήταν η προβολή της συμβολής του στην αναβάθμιση της πόλης με την απόδοση χρήσεων αντίστοιχων όπως πολιτιστικές, κοινόχρηστες και κοινωφελείς. Παράλληλα όμως, μετά την ακύρωση της Πράξης 2945/402/14-7-1997 (ΦΕΚ Δ΄639/23-7-1997) του Νομάρχη Ευβοίας, με την οποία η χρήση είχε καθοριστεί ως πολιτιστική και την επαναφορά της βιομηχανικής χρήσης (Απόφαση 36219/5204/22-8-2011 της Γ.Γ.Αποκεντρωμένης Διοίκησης) ως τακτικό διακύβευμα αναδείχθηκε η υπεράσπιση της βιομηχανικής χρήσης!!! Έτσι οι Αρχές και οι φορείς της πόλης μπήκαν σε μία παράδοξη διελκυστίνδα να θέλουν και να σχεδιάζουν άλλες χρήσεις ενώ υπερασπίζονται την διατήρηση εκ διαμέτρου αντίθετης. Ο λόγος ήταν η αποτροπή της εξαγοράς του ακινήτου από ιδιώτη και η αγορά από τον Δήμο όταν η τιμή του θα κατέβαινε σε εφικτά επίπεδα. Λογική εύλογη για την πιάτσα της κτηματαγοράς, λογική αντιφατική για τους δημόσιους και κοινωνικούς φορείς.  Είχαν ξεχάσει ότι και η ίδια η αγορά παίζει καλύτερα με τους δικούς της νόμους. Όσο εκείνοι που είχαν υπό τον έλεγχο το ακίνητο περίμεναν την κατάλληλη στιγμή, οι φορείς της πόλης νόμιζαν ότι κοιμούνται και κοιμίζονται με την επιμονή στην βιομηχανική χρήση. Ήρθε η στιγμή που η εκκαθαρίστρια τράπεζα έκανε αυτό που μπορούσε να είχε κάνει και έναν χρόνο πριν ή θα μπορούσε επίσης να κάνει και έναν χρόνο μετά. Με άλλα λόγια οι φορείς της πόλης πιάστηκαν στον ύπνο νομίζοντας ότι έτσι υπερασπίζουν το δημόσιο και συλλογικό συμφέρον.

Κάπου στις εκλογές πρέπει να χωρέσει και η Εύβοια

Tου Στάθη Κουρνιώτη

Αναδημοσίευση 

Στις εκλογές που θα γίνουν σε λίγες μέρες θα εκλεγούν έξι βουλευτές για να εκπροσωπήσουν την Εύβοια στο εθνικό κοινοβούλιο. Μερικές φορές αυτό φαίνεται να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα στις προεκλογικές εκστρατείες των κομμάτων που επικεντρώνουν στα θέματα της κεντρικής πολιτικής.

Ως πολίτης της Εύβοιας θα ήθελα να δω τους εκλεγμένους βουλευτές μας να συνεργάζονται για να προωθήσουν λύσεις και να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων στο Νομό μας. Και πιστεύω ότι πέρα από τις διαφορές των κομμάτων, αυτό μπορεί να γίνει και επίσημα, προωθώντας ένα forum για την Εύβοια στο οποίο θα πρωτοστατούν οι βουλευτές και θα συμμετέχουν η τοπική αυτοδιοίκηση και θεσμικοί φορείς. Ένα τέτοιο forum θα μπορεί να λειτουργεί ως τοπικό λόμπι, να οργανώνει και να συντονίζει κοινές δράσεις έτσι ώστε εμείς οι πολίτες της Εύβοιας να μην βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να αντιδρούμε μόνο σε όσα αρνητικά αποφασίζονται από άλλους αλλά να συμμετέχουμε και να προωθούμε ενεργά τις απόψεις μας.

Η συγκυρία είναι ενδιαφέρουσα όχι μόνο εξαιτίας των εθνικών εκλογών αλλά και γιατί αυτή την εποχή οι Δήμοι του Νομού καλούνται να ετοιμάσουν τα στρατηγικά επιχειρησιακά τους σχέδια για την επόμενη πενταετία, όπως απαιτεί ο νόμος.

Ελπίζω ότι τόσο οι υποψήφιοι βουλευτές όσο και οι Δήμοι του Νομού έχουν στο μυαλό τους τη σχετική διαδικασία και έχουν ιδέες να καταθέσουν. Θα ήθελα συνοπτικά να προσθέσω μερικά σκόρπια θέματα ως πολίτης της περιοχής.

Αστικά Τοπία της Μεσογείου. Αφηγήσεις της ανάπτυξης και της κρίσης

 Αναδημοσίευση από ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

#Δημήτρης Πούλιος, Υπ. Διδάκτορας ΕΜΠ, Σχολή Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών, Τομ. Γεωγραφίας & Περιφ. Σχεδιασμού, Υπότροφος Ιδρύματος Ωνάση

#Ίων Σαγιάς , Επικ. Καθηγητής, Σχολή Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών, Τομ. Γεωγραφίας & Περιφ. Σχεδιασμού.

Με κέντρο την κρίση του μοντέλου ανάπτυξης των Ισπανικών πόλεων, το σύντομο αυτό κείμενο προσπαθεί να ανιχνεύσει μια μεθοδολογία ανάλυσης των πολιτικών που οδήγησαν σε αυτή. Αφετηρία μας είναι η προβληματική που έθεσαν οι Brenner & Theodore (2002) για τον «υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό» και τους τρόπους με τους οποίους πλαισιώνουν το Αστικό φαινόμενο στον σύγχρονο καπιταλισμό. Σε αυτή τη κατεύθυνση παρουσιάζουμε το Ισπανικό μοντέλο μέσα από το τρίπτυχο path dependency - creative destruction - cities, τις σχέσεις με προηγούμενα μοντέλα ανάπτυξης και τις ιδιαιτερότητες που φέρνουν, την διαδικασία παραγωγής χώρου στο σύγχρονο καπιταλισμό και τέλος την σημασία των πόλεων σε αυτή τη διαδικασία.

Με αυτό τον τρόπο αναζητούμε ένα Μεσογειακό «υβρίδιο» των νεοφιλελεύθερων Αστικών Πολιτικών μέσα από τις παραδόσεις της περιόδου του Φράνκο στην Ισπανία και την στροφή προς την αγορά κατοικίας, τον τρόπο με την οποία η Σοσιαλδημοκρατία συνέχισε αυτές τις πολιτικές (1980-1990), τις μεθόδους υλοποίησης στο αστικό περιβάλλον σε πόλεις όπως η Βαρκελώνη.

Επιπλέον, βλέπουμε τη σημασία των πόλεων, του σχεδιασμού και της αρχιτεκτονικής σε όλη αυτή τη διαδικασία. Τέλος μέσα από την κριτική μας προσέγγιση βλέπουμε πώς η σύγχρονη βιβλιογραφία θέτει την προβληματική της γύρω από τα θέματα που παρουσιάσαμε.

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΤΑ ΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ